Centrum Białego Lasu

Samuel nie dość że dostrzegł błysk w oku to nawet nie było mu to potrzebne by znać jej reakcję. Szczerze ucieszył się, że udało mu się poprawić jej humor bo już myślał że spieprzył akcję po całości. Wspomnienie, że mogłaby kręcić go własna siostra choć w sumie rodzeństwem nie są puścił mimo uszu, zwłaszcza że było dość trafne
- Więcej nie pożrę Twoich emocji jeśli sama nie wyrazisz na to wyraźnej zgody, obiecuję. - powiedział przytulając siostrę. Po chwili ugryzł ją delikatnie w ramię i zaczął szarpać koszulę wydając przy tym powarkiwania i przewrócił się z nią na ziemię by się poturlać. Zwykle to ona odprawiała podobne wariactwa z wywracaniem go itd, czas odwrócić role.

Powoli zaczynała się już zbierać na drugie podejście ucieczki od brata i chciała mu oznajmić, by tym razem jej nie śledził, ale wtedy objął ją i przyciągnął do siebie. Już nie pamiętała, kiedy tyle się do kogoś przytulała. Nie no, niby pamiętała nawet... ale to był ktoś bez znaczenia.
- No i baaardzo dobrze - oświadczyła z zadowoleniem, starając się za bardzo nie okazać ogromnej ulgi, jaka temu towarzyszyła - co moje, to moje. Nie lubię tego oddawać tak po prostu... Hej!
Nie mógł wiedzieć, ale jej gryzienie kojarzyło się raczej z tymi mniej niewinnymi zabawami. Nie było jednak ani jak zaprotestować, ani co zrobić, bo już po chwili leżała na ziemi. Szkoda, że ściółka w Białym Lesie nie była zbyt miękka. Koszmarolandia ogólnie była raczej rozczarowująca...
- Pfff, no nie myśl że pierwszy raz w życiu dam ci wygrać! - zaśmiała się, dając się porwać zabawie - Może i jestem emocjonalna kaleka, ale pewne tradycje należy uświęcać!
Przewróciła się z nim tak, by znaleźć się na górze i zaparła nogami, by nie mógł się podnieść. Cieszyła się, że ma na sobie normalne ubranie. Miała nadzieję, że nie tylko ona je tak widzi... I ogólnie rozpłaszczyła się na chłopaku, chcąc utrudnić mu przewrócenie się na bok i zmianę ustawienia.
- Hahaha, zasysasz po całości!

Sam jak zawsze chciał by siostra była zadowolona, wiec nie widział powodu do walki o swoje w tak drobnej sprawie jak siłowanie toteż jak zwykle poszarpał się trochę by wyglądało iż mu zależy. Bardzo lubił to zadowolenie na jej twarzy. Czy mógłby wygrać? Nie wiedział bo i nie próbował. Z mocą być może. Na żywo? Może jeśli nie dałby się przygwoździć do ziemi.
- Nie ssę... ale jak chcesz Ty możesz... - powiedział kreując w tym czasie postać wielkiego murzyna wychodzącego z lasu w samych krótkich spodenkach pod którymi odznaczał się bardzo dorodny, wręcz koński osprzęt męski. Sam uśmiechnął się złośliwie. Realizacja gier słownych w ich dosłownym znaczeniu wydawała mu się dosyć zabawna, aż nie mógł doczekać się miny swojej siostry.
- Hey white bebe! - zakrzyknął do Leny czarnoskóry wytwór iluzji by zwrócić na siebie uwagę.

Gdzieś tam przemknęło jej przez głowę, że Sam nie stara się wcale tak bardzo, jak by mógł, nie przejmowała się tym jednak specjalnie. Ci, którzy nie próbują wykorzystać pełni swoich możliwości też są luzerami. Dostrzegła dziwny wyraz jego twarzy. Sprawiało mu to przyjemność? Dziwak.
- Chyba ty - odparowała niemal automatycznie uniwersalny i ostateczny kontrargument, uśmiechając się słodko.
Nie była świadoma istnienia murzyna, przynajmniej dopóki się nie odezwał. Spodziewała się kolejnego koszmara... w sumie to nawet nie było to tak dalekie. Szczerze mówiąc, bardziej jej się podobała skrzydlata maszkara. Zerknęła na Samuela. Jakoś tak nie sądziła, by to wszystko było dziełem przypadku.
- Nie wiedziałam, że lubisz się zabawiać z czarnymi facetami.... - stwierdziła z rozbawieniem, po czym podniosła się i przeciągnęła kocio - Ja wam nie będę przeszkadzała.
Zerknęła jeszcze na murzyna, unosząc brwi. Nie był w jej guście. Albo to naprawdę koszmar, albo Samuel bardzo słabo znał jej gust. Zresztą, skąd niby miał znać? Nigdy nie przyprowadzała do domu swoich facetów.

- To dla Ciebie jeśli już musisz ssać. - stwierdził z rozbawieniem, a murzyn zniknął bez jakichkolwiek efektów specjalnych. nie pojawił się żaden błysk, nie można było słyszeć szumu czy wybuchu. Nie zależało mu akurat przy tej iluzji na jakichś wielkich fanfarach, siostra i tak powinna być świadoma, że to iluzja, więc po co się starać?
- Nie wiem z kim Ty lubisz się zabawiać, a chodzą mity że kobiety lubię duże, więc to była najlepsza opcja. - stwierdził patrząc w bok na jedno z drzew.
- A teraz kończąc żarty... mów co u Ciebie? Jak sobie tu radzisz? Dorabiasz gdzieś? Dalej się włóczysz o losowo wybranych porach? Dalej jesteś w zespole? Jak żyjesz? - zadał najważniejsze pytania pomijając tymczasowo te bardziej poboczne gdyż nie może przecież od razu tak jej przyciskać bo jeszcze poczuje się osaczona. Chciał wiedzieć jak żyje jego jedyna siostra, a nie być jakoś wybitnie wścibski.

- To ty się przyczepiłeś, żebym ssała. Zbol - mruknęła, pokazując mu język.
Murzyn w tym czasie przepadł. Zwyczajnie rozpłynął się w powietrzu. I dobrze, bo w końcu do końca nie mogła odrzucić opcji, że to kolejny koszmar. Uśmiechnęła się do brata enigmatycznie i zsunęła się z brata, kładąc się tuż obok. Zetknęła się z nim głową, a spojrzenie skierowała w niebo. Nie lubiła tutejszego nieba. Było jakieś dołujące i ciężkie, bez życia.
- Z kim lubię się zabawiać...? Ha, chciałoby się wiedzieć...
Zaśmiała się cicho, starała się jednak nie myśleć o niczym konkretnym, co w tej chwili było trudne. Wróciło parę ciekawych wspomnień, a ona za wszelką cenę nie chciała ich chłopakowi w żaden sposób pokazać. Podłapała więc szybko rzucony przez niego temat.
- Radzę sobie, radzę - zapewniła wesoło, nadal nieco rozproszona - Ojciec mi wysyła kasę na mieszkanie, zresztą, i tak mam kąt w chałupie kumpla. Taki bogaty chłopaczek, stary znajomy...
Nie chciała wbijać się w szczegóły, choć zapewne zabrzmiało to dość dwuznacznie. Uśmiechnęła się pod nosem. Gdyby Sam poznał Andre, nie patrzyłby na to w ten sposób. Ale to kiedyś, nie chciała zepsuć mu niespodzianki.
- Zespół mam nowy, ale jeszcze się dogrywamy razem. Świerza sprawa, trochę nam to zajmie. Ale mają potencjał. A dorabiać to nie bardzo, czasem sobie siądę na ulicy z gitarą. Ja i praca? No nie żartujmy... - zaśmiała się znowu, po czym przekręciła tak, by patrzeć na chłopaka.
- A ty? Nie zginąłeś jeszcze?

- Nowy zespół... tak. to dobrze. Powinienem kiedyś posłuchać jak gracie. - powiedział bez większego przekonania. Nie żeby coś mu w tym nie pasowało i nie chciał posłuchać, po prostu się zamyślił czując pewne zaburzenia u siostry która powstrzymywała swoje emocje.
- Ja żyję jak widzisz. Pracuję w sklepie elektronicznym by sobie dorobić, a rodzice jak i Tobie przysyłają mi pieniądze. Ale chce mieć czasem na coś więcej niż życie i jednocześnie nie ciągnąć od nich zanadto.- stwierdził już teraz z uśmiechem bo siostra się nieco ustabilizowała. W sumie to nie za bardzo chciał wiedzieć co ona robiła ze swoimi chłopakami i co lubi w tym aspekcie. Była młoda i jemu nie leżało coś takiego jak poligamia, swing i tracenie dziewictwa przed osiemnastką, nawet ustami. Odepchnął od siebie tę myśl. Cieszył się, że Lena sobie jakoś radzi.
- Kiedyś będzie trzeba zacząć zarabiać, chociażby muzyką... ale ona daje dobre dochody tylko niewielkiej ilości ludzi... - powiedział tak sobie, w zamyśleniu.

Nadąsała się, słysząc z jakim zaangażowaniem wypowiada się o jej grupce. Co prawda zawsze dość krytycznie wypowiadał się o jej muzyce, ale potrzebowała kogoś, kto by jej szczerze wytykał różne błędy. Cały czas miała nadzieję, że mimo wszystko choć trochę mu się to podoba.
- A gdzie pracujesz? - zapytała, przekręcając się już w ogóle na brzuch, bo leżąc na boku za bardzo gniotła sobie długie ucho - Bo wiesz, wpadnę ci narobić przypału przed innymi pracownikami. Masz tam jakichś fajnych kolegów?
Uśmiech niewiniątka znowu zagościł na jej twarzy. Co ciekawe, minę tą miała tylko wówczas, gdy w jej głowie roiło się coś zdecydowanie dalekiego od niewinności. Z drugiej zaś strony, nie przyznałaby się że chce wpaść do Sama, bo jest po prostu ciekawa, jak też chłopak sobie radzi. Wymyślanie rozmaitych niezbyt przyjemnych wymówek weszło jej już w krew.
- No wieeem - przyznała niechętnie, wzdychając ciężko - Gadasz jak ojciec. Kiedyś będę przecież. Zahaczę się w jakimś barze albo w sklepie muzycznym. Mam szesnaście lat. Pytałam, ale nikt mnie nie chce do pracy. Chyba bym musiała roznosić ulotki, a to zbyt upierdliwe.
Zerknęła na niego i zaśmiała się cicho.
- No, chyba że ty pomożesz mi znaleźć jakąś robotę. Nie bardzo widzę siebie pracującą, ale spróbować zawsze można. I tak są wakacje.

- Elektroniczny bez jakiejś hucznej nazwy na rogu Emmersona i Lukcy. Nie sposób nie przeoczyć. - stwierdził z uśmiechem odpowiadając na pytanie swej siostry. W sklepie pracował on jako pomocnik i trzech mężczyzn po czterdziestce, więc nie uważał by byli nazbyt atrakcyjni dla jego siostry, zwłaszcza że byli żonaci.
- O tak... Michael Robespierre jest w moim wieku. Sympatyczny chłopak, przynajmniej gdy czegoś potrzebuje. Lubi bijatyki i pijatyki, więc widuje się z nim głownie w pracy przez odmienny styl życia, ale go nawet lubię. - skłamał szybko i bez problemu. Historia zmyślona na bieżąco tak samo jak fakt że ona chciała zrobić mu przypał w robocie. Są siebie warci, zwłaszcza odkąd Alexander został nosicielem koszmaru.
- O pracy tak tylko powiedziałem... Masz jeszcze czas, na razie się wyszum odpowiednio by kiedy jakiś biedak który zechce z Tobą być nie miał nazbyt ciężkiego żywota. - uśmiechnął się złośliwie i poczochrał jej włosy.

Zawahała się, bo nie była nawet pewna, gdzie są te ulice. Nigdy nie miała do takich rzeczy pamięci. W końcu nazwy ulic są dla taksówkarzy i listonoszów... Spróbowała jednak zapamiętać te nazwy, rano poszuka w internecie albo na mapce, którą sprawiła sobie tuż po przeprowadzce... będzie dobrze. Trafi. Ona by miała nie trafić?
- Michael, ładne imię... - mruknęła z pewnym nawet zainteresowaniem, chociaż w sumie to żartowała pytając o kolegów - No to mnie przekonałeś, przyjdę na pewno.
Bijatyki i pijatyki brzmiały jak najbardziej atrakcyjnie, przynajmniej dla panienka Highgrenade, która zawsze kierowała się w życiu kopniętymi wartościami.
Zerknęła na brata z enigmatycznym uśmiechem. On lubił kogoś takiego? Najwyraźniej bardzo za nią tęsknił.
- Ej, co za biedak? Kto powiedział, że ja zechcę z kimś spędzić życie? - zapytała, niezadowolona że on uznaje to za takie oczywiste - Nie widzę siebie z kimś przez całe życie, to nudne. Lepiej łapać chwile i bawić się życiem... A jak u ciebie? Masz jakąś potencjalną kobietę swego życia?
Pytanie zabrzmiało odrobinę ironicznie. Wyglądało na to, że powolutku dziewczyna wracała do swoich zwyczajowych emocji, choć jeszcze nie była tego świadoma.

Sam uśmiechał się widząc że siostra musiała być w miarę zadowolona opisem pobieżnym nieistniejącego Michaela. Wprawdzie widać było iż rzuciła to półżartem, ale miło byłoby zobaczyć jak rozczarowuje się widząc jego prawdziwych współpracowników.
- Spokojnie. Nie mówię że tak musi być, ale może. A Ty nie zacietrzewiaj się tak bo jeszcze się okaże, iż to Ty się w kimś zakochasz a tamten będzie miał to gdzieś. - powiedział spokojnie puszczając mimo uszu jej zapytanie o jego partnerkę, której zresztą nie miał. Widział, że ta bardzo powoli odzyskuje gniew a nie chciał by nagle wybuchła toteż postanowił odejść póki mógł. Kochał swoją siostrę taką jaką była, ale wolał się jej nie narażać póki ta się nie prześpi z faktem iż zjadł jej emocje i jest opętanym
- Czas na mnie siostro... uważaj na siebie i proszę, wróć do swojej krainy, zwłaszcza póki Twoje emocje nie powrócą. powiedział z uśmiechem po czym błyskawicznie dał jej całusa w policzek, obrócił się, zrobił trzy kroki by zniknąć...
Jednakże Samuel nie odszedł, lecz czekał na to gdzie pójdzie jego siostra. Miał zamiar jej chwilę popilnować tak na przysłowiowe w razie co.

Cóż, Lena jak najbardziej zamierzała pójść obejrzeć sobie tego całego Michaela, może nie wiązała z tym specjalnych oczekiwań, ale była ciekawa. No i Alex niby się z nim kumplował... naprawdę, trudno jej było wyobrazić sobie kombinację tej dwójki. W końcu często się zastanawiała, jak to jest że oni sami dają radę ze sobą żyć, co dopiero jakiś obcy...
- Hah, uprowadziłabym kolesia i zamknęłabym w szafie - zaśmiała się radośnie, wyobrażając sobie taką sytuację - Albo naślę na niego mojego cudowneeego, starszeeeeego brata - dodała z wrednym uśmiechem, mrugając do chłopaka obok.
W zasadzie pierwszy raz dostrzegała fakt, że Samuel jest od niej starszy. Niby rok różnicy, ale przy jego temperamencie zawsze była tą dominującą i aktywną stroną. Tego wieczora pierwszy raz poznała go od innej strony. Wniosek ciągle nasuwał się ten sam - opętanie mu służyło. Tyle że to był bardzo przykry wniosek.
Uniosła brwi, kiedy ten zerwał się niespodziewanie. A to głupek, źle mu było? Udobruchał ją buziakiem, który wprawdzie zupełnie niespodziewany, nie był jednak jakiś nieprzyjemny. Podniosła się z lekkim uśmiechem i machnęła mu ręką. Sądziła, że chłopak odejdzie, ale ten rozpłynął się w powietrzu.
- Aha... na razie...
Trudno było stwierdzić, czy sobie poszedł. Skoro jednak nie chciał być widoczny, nie zamierzała go szukać. Ciuciubabka nigdy jej nie bawiła. Pomyślała jeszcze o Claire, która przez cały ten czas nie wróciła, po czym potrząsnęła ramionami.
- Śmierć frajerom - mruknęła do siebie obojętnie, po czym wstała całkiem i ruszyła z powrotem do krainy Śniących. Wypadałoby zażyć trochę normalnego snu i wrócić do rzeczywistości. Odeszła szybkim krokiem, nie odwracając się ani razu.

[zt]

Sam zniknął... Nie chciał by siostra go widziała ponieważ fakt faktem chciał już iść by uniknąć jej ewentualnego gniewu, ale jednocześnie miał dość tej ponurej krainy. Postanowił z tego powodu iść za siostrą w iluzjonistycznym ukryciu gdyż nie wiedział czy ona by mu wskazała drogę z własnej woli. Mimo iż go kochała w jego mniemaniu nie mogła mu ufać i nie powinna, więc nawet nie chciał jej o to prosić. W końcu jej sumienie i tak nie zawsze było używane, po co więc narażać je na uszkodzenie? W taki to sposób Sam opuścił Krainę Koszmarów podążając za swoją Leną. Kolejny powód by ją kochać.

<z/t>