Wygasły wulkan

Dziewczyna lekko skrzyżowała ręce na piersiach, słuchając tego co mówił Shade i Wojtas.
Być może zachowała się dość nieuprzejmie, ale nie przejęła się tym za bardzo.W końcu było to dla niej normalne. Ale zarzucić nieuprzejmość Wojtasowi? "No, no, jeszcze go nie zna, bo inaczej nie przeszłoby mu to przez gardło" - pomyślała szybko. W końcu chłopak z mieczem był jak dotąd jedyną poznaną osobą, która jednocześnie była dla niej miła.
Gaja zamrugała zdziwiona oczami. A więc jednak nie tylko ona przedostała się do tego "pokręconego" świata przez sen. A jeśli Shade zmyśla? Cóż, trzeba go poobserwować, możliwe że jest z tego samego świata co ona... i Wojtas?
- A więc jednak ktoś tam stał - powiedziała na tyle głośno, że dwóch chłopaków mogło to usłyszeć. Odruchowo zrobiła mały krok do przodu, próbując przyjrzeć się nowej postaci.
Gdy zauważyła, że najprawdopodobniej biegnie, a wokół rozlegały się ponowne hałasy, odwróciła się do Wojtasa i Shade'a z lekkim uśmiechem.
- Widzieliście i słyszeliście kiedyś coś podobnego? Ta kraina jest coraz lepsza!

Yamato zaczął podejrzewać, że choć uprzejmy to jednak Wojtas ma problemy z koncentracją. W końcu na samym początku rozmowy skłamał, że zabłądził. Nadal nie znał imienia dziewczynki ale to nie był duży problem.
-Jak już wspominałem zabłądziłem i nie za bardzo wiem jak wrócić, obudzić się, czy cokolwiek się tu robi żeby opuścić tę "czarującą" krainę Wojtas.
Gdy skończył mówić, obrócił się w kierunku szarżującej postaci i próbował dokładniej jej się przyjrzeć. Reakcja dziewczynki była trochę dziwna, wszak nie powinno się lekceważyć potencjalnego zagrożenia ale nie zamierzał jej pouczać bo mogło by to zostać odebrane jako wymądrzanie. Zamiast tego odpowiedział na jej pytanie.
-Nie mam pojęcia co to takiego ale chyba bardzo mu się śpieszy by się z nami "przywitać".-powiedział Yamato troszeczkę kpiącym tonem.-powinniśmy być gotowi na wszystko szczególnie, że z tego co widzę tylko Wojtas jest uzbrojony.
Oczywiście wiedział, że to nieprawda. W tym świecie choć nie posiadał materialnej broni to posiadał moce które mu to w pełni kompensowały i podejrzewał, że z dwójką znajomych może być podobnie.

Dziewczyna nie miała najmniejszej chęci "wyjawienia" imienia Shade'owi. Najprawdopodobniej w innej sytuacji zrobiłaby to od razu, ale w tym miejscu była przejęta czymś innym. Sama Kraina Koszmarów zachwyciła ją od czasu kiedy zdołała do niej trafić. W głębi duszy była bardzo wdzięczna Wojtasowi, że zaprowadził ją tutaj, ale przez cały ten czas nie umiała zdobyć się na chociażby krótkie "dziękuję".
Czarnowłosa również zdążyła na krótką chwilę zapomnieć o bólu głowy,ale zaraz powrócił i to jeszcze mocniejszy, toteż dziewczynie sprawiał trudność najmniejszy wysiłek, nawet powiedzenie czegokolwiek.
Gaja usłyszawszy kpiące słowo "przywitać" obróciła się z powrotem w stronę dziwnej osoby, która była już znacznie bliżej. Była bardzo ciekawa kim może być ta szara istota, ale właściwie Shade miał racje - powinni być gotowi jakby miała zaatakować, w końcu to Kraina Koszmarów, nigdy nic nie wiadomo. Jednak dziewczyna nie miała się jak bronić. Wiedziała i czuła, że posiada jakąś broń, ale w żaden sposób nie mogła się domyślić gdzie mogłaby ją trzymać i jaka mogłaby być. A więc znów chłopak spotkany przy Górach Popielnych mówił racje. Być może tylko Wojtas ma się czym bronić. Bo jej zostało uciekanie lub walka wręcz, co nie było jej jedną z najsłabszych stron, ale w tym świecie, widząc co potrafi Wojtas - jest na razie nikim. W końcu nie wiadomo na jakim poziomie tutaj walczą, w końcu w snach można robić wszystko co się chce... tak mówią.
- Mhm - odparła i zaraz rozejrzała się pośpiesznie dookoła. - Nie ma tu nikogo więcej ?

Wojtas popatrzył kątem oka na Shade'a. Nie polubił go. Było to dla niego pewne novum, że na dzień dobry za kimś nie przepada. Czuł, że choć zbliża się nowe zagrożenie, musi być także ostrożny wobec chłopaka.
Kiedy usłyszał, że jest jedynym uzbrojonym w tym towarzystwie prychnął. Szczerze w to wątpił. Mało kto zapuszczał się samopas w te tereny, chyba że był bardzo głupi. Bo nawet jak ktoś błądzi, to nieprzychylne otoczenie może dać jasno do zrozumienia, że to nie jest teren dla ludzi bez broni. Ale niech będzie. Jeśli naprawdę jako jedyny jest uzbrojony, to jego obowiązkiem jest zapewnienie obojgu ochrony. Nawet Shade'owi...
Ale to coś co się zbliża wydaje się dość duże, a na tej otwartej przestrzeni może być ciężko.
-Proponuję, żebyśmy wdrapali się na zbocze wulkanu, aby być wyżej niż to coś. Równy grunt jest dla nas niekorzystny. Idźcie przodem, a ja będę osłaniał tyły

Wojtas zachowywał się względem Yamato z dystansem. Było to bardzo dziwne dla chłopaka ponieważ jak na razie nie powiedział i nie zrobił nic co mogło by być uznane za podejrzane. Nie miał jednak zamiaru jeszcze bardziej zrażać do siebie nowego znajomego więc zrobił to co zalecił Wojtas i ruszył w kierunku zbocza.
-Chodźmy.-powiedział Yamato do dziewczynki, wyciągając do niej spokojnie rękę.-powinniśmy się trochę pośpieszyć.
Dziewczynka nadal była dla niego zagadką, była powściągliwa jednak nie wydawała się złowrogo nastawiona. Yamato nie przepadał za towarzystwem ludzi ale lubił rozwiązywać zagadki, ta dziwna mieszanka wywołała więc w nim drobny przebłysk zainteresowania. Gdy chłopak stał przez chwilę z lekko wyciągniętą ręką, jeszcze raz spojrzał w kierunku zbliżającej się postaci. Pomimo, że była coraz bliżej nadal nie mógł dostrzec żadnych szczegółów. Czy to normalne?

Chłopak miał rację. Trzeba by się było ruszyć z tego miejsca, a to, że Wojtas miał broń było dobrym pomysłem żeby "osłaniał tyły". W końcu Gaja była tak jakby bezbronna, co z trudnością przychodziło jej na myśl.
Gdy Shade wyciągnął do niej rękę, czarnowłosa miała przez chwilę wrażenie, że ją uderzy. Było to odruchowe myślenie z dzieciństwa i niedalekiej przeszłości, która powracała w rzeczywistym świecie. Bo co jeśli powolne ruchy to tylko przykrywka? Przecież ona sama nie wie kim jest owy chłopak, a wydaje się trochę podejrzanym typkiem.
Ostrożność. Duża ostrożność. W końcu jeśli coś się stanie, to może tylko liczyć na pomoc Wojtasa, chociaż wolałaby żeby nikt nie musiał jej pomagać. Poradzi sobie sama.
Fioletowooka popatrzała na Shade'a. Swoją rękę schowała trochę bardziej za siebie, z lekką obawą. Nie chciała tego ukazywać, ale przecież nie mogła wiedzieć czy wygląda na wystraszoną czy też nie.
- Nie. Poradzę sobie, nie potrzebuję opiekunki - powiedziała szorstkim głosem, chociaż słychać było że drżał. Znów w świecie snów nie potrafiła być sobą, ostrą dziewczyną, która udaje że nikogo nie potrzebuję. Widocznie takie są uroki snów...