Uliczki

Idealny sposób by szybko znaleźć się w jakimś miejscu. Każda uliczka prowadzi gdzie indziej, oraz to szybko i na skróty. Ale jak każdy wie te małe i "szybkie" uliczki są bardzo niebezpieczne, dlatego też jedynie osoby odważne się tam znajdują, no i oczywiście Ci tak zwani chuligani.

Wysiadła z pociągu i gdzie się skierowała? Oczywiście do miasta, a co?! Teraz trzeba było znaleźć Mitsuko, jednakże był pewien maleńki problem... otóż miasto było duże, ona go nie znała, a Mits mogła być wszędzie!
Westchnęła niezbyt zadowolona z takiego biegu sprawy szczególnie, że... najzwyczajniej w świecie się zgubiła. Oparła się o ścianę jakiegoś budynku, podstawiła torbę na ziemi i zaczęła studiować mapę.
-To niemożliwe, bym się zgubiła!
Mruknęła coś tam pod nosem rozzłoszczona i nagle zauważyła nastolatkę o jakże charakterystycznych włoskach.
Podeszła do niej niepewnie rozglądając się dookoła. W końcu aż głupio było mówić, że się zgubiła!
-Przepraszam, możesz mi powiedzieć, gdzie jest... - tu się na chwilę zacięła sprawdzając kartkę z napisanym adresem. - ...ulica Ebon Askavi?
Spytała nieco niepewnie patrząc się na różową. Ta... byle jej tylko w pole nie wywiodła T^T Co będzie, jak się Claire jeszcze gorzej zgubi?

Spojrzała na nową znajomą i aż zamrugała oczkami. Uśmiech to ona miała jak kot z Alicji w Kranie Czarów! Na to porównanie aż sama się uśmiechnęła. Świat snów była właśnie jak taka Kraina Czarów, a każda osoba, która pierwszy raz się do niej dostała była taką Alicją.
Przekrzywiła lekko łepek patrząc, jak to różowa głęboko się zastanawia.
-Jak wygląda?
Tutaj nieco się zdenerwowała. Chwila... przecież Mits wysyłała jej kiedyś fotografię tego swojego mieszkanka, a raczej okolicy, w której mieszkała i widok bloku.
-Poczekaj chwilę... aż muszę coś sprawdzić.
Mówiąc to podeszła do swojej torby, wokół której już skakała dziewczyna. Widząc to tylko pokręciła głową rozbawiona. Cóż... niezłą znajomą sobie znalazła.
Uklękła obok torby i zaczęła w niej grzebać. Po chwili wyciągnęła swój szkicownik, a ten latający dookoła Chochlik mógł zauważyć rysunki przedstawiające Świat snów. No nie jej wina, że uwielbiała tą krainę i chciała, by w rzeczywistym świecie coś jej o niej przypominało! Szybko zamknęła szkicownik, a różowej podała zdjęcie, na którym widniała jej przyszywana siostra.
-Proszę, to jest ta okolica... a dziewczyna na zdjęciu nazywa się Mitsuko Sang, może ją znasz? Mamy razem zamieszkać... Swoją drogą ja jestem Claire Nightrose, miło mi Cię poznać.
Uśmiechnęła się przyjaźnie zapinając torbę. Cóż... Chochlik był straszliwie rozgadany ale coś czuła, że mogą się nawzajem polubić.

Nie przeszkadzała jej zbytnio ciekawość dziewczyny... do czasu, jak nie zapytała o rysunki. Przez chwilę stała cicho i się zastanawiała co powiedzieć. W końcu westchnęła i podała jej szkicownik do obejrzenia... a trzeba przyznać, talent miała.
-To Świat snów, każdy się tam może dostać, jak włoży pod poduszkę lusterko.
A nożyk łyżeczka i ona zna tą krainę? A jak nie to pewnie weźmie to za dobry kawał, powie, że Claire ma talent i wyobraźnię i po sprawie.
Co potem? Słuchała z uwagą tego, co mówił Chochlik i pokiwała energicznie łepkiem.
-Tak.. to niedaleko centrum chyba, ale nie jestem pewna. A Mits pewnie większość tu zna. Pewna siebie dziewczyna, niezła w bójkach i nie da sobie w kaszę dmuchać.
Wyszczerzyła ząbki w uśmiechu. Tak jak Mits była narwana, tak Claire była typem osoby spokojnej i zrównoważonej. Szczególnie, ze brakowało jej pewności siebie.
Poprawiła torbę podręczną na ramieniu i przyjrzała się dziewczynie.
-Nie dręcz kota Chochliku... Kocia zemsta trwa przez dziewięć wcieleń, wiesz?
Zachichotała i pokręciła łepkiem.
Pink... ciekawe imię. A może ksywka? W sumie możliwe patrząc po kolorze jej włosków.
-To jak Pink, pomożesz mi znaleźć tą okolicę? Ładnie proszę.
Uśmiechnęła się ślicznie, złożyła łapki jak do modlitwy i spojrzała dziewczynie prosto w ślepka.

Sama zachichotała widząc, jak Chochlik skacze z radości. Cóż, z nią się raczej nudzić nie dało, ot co! Szczególnie, że wszędzie było jej pełno i aż strach się bać, by pomyśleć, jaka ona jest, gdy się rozkręci?!
-Cóż... dziękuję.
Uśmiechnęła się niepewnie i zaraz aż sama podskoczyła nieco przestraszona tym nagłym krzykiem. Aż musiała zamrugać kilka razy! A potem? Sama się wyszczerzyła od ucha do ucha!
-Tak! Miałam zamiar się tam przenieść od razu, jak znajdę mieszkanie Mits.. Ty też tam chodzisz? I jak wyglądasz?
Spytała podekscytowana. Do tej pory nie znała jednocześnie w dwóch wiatach tej samej osoby nie wliczając w to Mits, a tutaj proszę! Ktoś, kto wie o istnieniu jej ukochanego Świata snów!
Wzięła szkicownik i zdjęcie i schowała je go torby.
-Wielkie dzięki, normalnie ratujesz mi życie. Sama tam nigdy nie trafię, a ta mapa chyba jakaś przestarzała jest.
Westchnęła pokazując na mapę, po czym i tak ją schowała do torby. A po co jej ona, skoro ma przewodnika?
Razem poszły na poszukiwanie mieszkania.
zt x2