Ogród fair

(zdjęcie mojego autorstwa, więc jeżeli ktoś je będzie chciał wykorzystać to bardzo proszę się najpierw spytać, to nie boli, a ja nie gryzę :3 przeważnie...)

Jest to swoisty zaułek, do którego można przejść przez kaskadę bluszczu zwisającego... dokładnie nie wiadomo skąd, podobno są to wysokie sekwoje, które sięgają do samego sklepienia, jak powiadają miejscowi.
Gdy się przejdzie przez tą zieloną kurtynę można się znaleźć w iście zaczarowanej krainie. Ścieżki wyłożone z białego kamienia, wszędzie dookoła kwiaty, które mimo, że rosną dziko trwają w harmonii. Gdzieś z tyłu słychać szum wody płynącej wśród skał, co zapewne było małym potoczkiem, skalniakiem jak kto woli. Co jakiś czas przy ścieżkach leżą kamienie, które warunki pogodowe (a może zupełnie inne czynniki?) ukształtowały w naturalne siedziska.
Jednakże nie to jest najciekawsze. Podobno w tym ogrodzie żyją fairy, które sprawują pieczę nad wszystkimi roślinami. Nieraz można je tu spotkać.