Plac zabaw.

Duży kolorowy plac zabaw. Najczęściej można tu spotkać dziadków z wnukami. Dzieciaki wprost uwielbiają tutaj przychodzić.

Celem jej było zachaczenie o spożywczak i trafienie do mieszkania, lecz Yuuki to tak niespokojna dusza... Zawsze, gdy coś ją ciekawi to się przy tym zatrzymuje. Inaczej nie było i w tym przypadku.
Szła powoli uliczką nucąc pod nosem jakąś pioseneczkę i nagle zauważyła plac zabaw. Zatrzymała się, a oczami podziwiała wyrazistość kolorów poszczególnych zabawek. Uśmiechnęła się do siebie, takie miejsca wywoływały wspomnienia z wczesnego dzieciństwa, kiedy to jej rodzice jeszcze żyli. Rozejrzała się. Wokół nie było nikogo co było raczej dziwne zważając na obecną porę roku. Podeszła bliżej i spojrzała na chuśtawki. Ponownie zaczęła się rozglądać. Rzeczywiście nikogo nie było... No nic. Westchnęła tylko myśląc, że w tych czasach dzieci ciągle grają na komputerach. Podeszła do chuśtawek i dostknęła łańcucha jednej z nich. Stała tak chwilę myśląc nad czymś. W końcu zdecydowała posiedzieć tu chwilę. Usiadła na chuśtawce i zaczęła się delikatnie bujać. Czuła jak wiatr rozwiewa jej włosy. Uśmiechnęła się i zamknęła oczy. Miło było oderwać się od świata i wrócić do czasu, gdy było się młodszym. Mimo, że Yuuki ma dopiero 15 lat jej życie nie jest takie proste. W końcu sama musi się sobą zająć, musi zarobić na utrzymanie mieszkania i na jedzenie. Zawsze marzyła o posiadaniu kota, ale w obecnej sytuacji finansowej to raczej niemożliwe. Otworzyła oczy i spojrzała w niebo. Zaczęła sobie wyobrażać, że spotkała kogoś, kto stał się jej przyjacielem, zamieszkała z tym kimś i życie odrazu stało się łatwiejsze. Uwielbiała tak odpływać, zwłaszcza gdy wokół nie było nikogo, kto mógł ją rozproszyć, lub jej w tym przeszkodzić.

Ayame spokojnie szła uliczkami parku. Zawsze, kiedy tędy przechodziła, zachaczała o plac zabaw - dzisiaj nie było inaczej. Lubiła obserwować bawiące się dzieci, czasem nawet bawiła się razem z nimi. Nie obchodziło jej to , że prawdopodobnie była za stara na takie wygłupy. Skręcając w odpowiednią uliczkę, znalazła się na miejscu. Plac był zadbany, wszystkie znajdujące się tu sprzęty, cieszyły oczy Ayame swoimi kolorami. Czerwony, zielony, żółty... Dziewczyna czuła się tutaj jak w krainie snów. Jej nogi same zaniosły ją w stronę huśtawek. Zawsze tam siadała. Pogrążona w swoich myślach Ayame, przez pierwsze kilka sekund nie zauważyła obecności innej dziewczyny na placu. Dotarło to do niej, kiedy była już metr od miejsca swojego przeznaczenia (czyt. huśtawek). Na całe szczęście huśtawki były dwie, więc Ayame, zajęła drugą z nich. Przez chwilę udawało jej się ignorować pogrążoną w swoich myślach dziewczynę, która siedziała obok, ale cisza była tak przytłaczająca, że Ay nie wytrzymała.
- Często tu przychodzisz? - zapytała, odwracając twarz w stronę milczącej towarzyszki. Miała nadzieję, że nie zdenerwowała jej pytaniem. Czasami, ludzie woleli ciszę. Niestety, Ayame do tych ludzi nie należała.

Nawet nie zauważyła, że ktoś się pojawił. Dotarło to do niej dopiero, gdy usłyszała obcy głos.
Eh!?
Momentalnie spojrzała w jej stronę. Patrzyła na nią chwilę jakby zobaczyła ducha. W końcu się otrząsnęła i uśmiechnęła miło.
Ah, wybacz, zamyśliłam się. Jestem tu pierwszy raz, ale chyba będę przychodzić częściej... O ile będę mogła.
Dokładnie przyjrzała się nowoprzybyłej. Nie wylądała na złego człowieka, choć pozory mylą o czym Yuuki doskonale wiedziała. Próbowała znaleźć jakikolwiek znak, który świadczyłby o jej złych zamiarach, lecz na próżno szukała. Stwierdzając, iż nic jej nie zagraża uśmiechnęła się. Tym razem był to uśmiech całkowicie szczery. Rozejrzała się. Nie było nikogo oprócz nich. Nie dawało jej to spokoju, w końcu to plac zabaw, plac dla dzieci. W każdym razie starała się tym nie przejmować. Wróciła spojrzeniem do nieznajomej.
Zdradzisz mi swe imię?
Zapytała z uśmiechem. Zawsze była sama, może to najwyższy czas kogoś poznać? Bardzo tego chciała. Za każdym razem, gdy widziała wracające ze szkoły i roześmiane rówieśniczki ogarniał ją smutek. Mimo, że musiała być dojrzalsza od nich jej dusza nadal była głupią nastolatką... Ale nie myślała teraz o tym. Skupiła wzrok na oczach nieznajomej.

Zdziwione "Ech!" dziewczyny i jej nieobecne spojrzenie, trochę speszyły Ayame. Po chwili spojrzenie dziewczyny nabrało ostrości, a jej usta rozciągnęły się w uśmiechu. Odpowiedziała Ayame miłym głosem. Dziwne, że jeszcze tu nie była. Chociaż, może wcale nie dziwne. Zazwyczaj rówieśniczki Ay, w ogóle tu nie przychodzą. Jej nowo poznana znajoma, zamyśliła się na chwilę, zastanawiała się nad czymś. Minęło, zaledwie parę chwil, a dziewczyna najwyraźniej podjęła jakąś decyzję, ponieważ zapytała Ayame o imię. Jako, że wydawała się miła, nie było nic złego w odpowiedzi.
- Ayame, Nazywam się Ayame Kasai. - postanowiła dodać także nazwisko. Nazwisko było ważne, może dziewczyna kiedyś słyszała o jej "wybrykach". Wolała się upewnić. Nie każdy chciał wdawać się w rozmowę z kimś takim jak ona. Nie chodziło o to, że jest zła do szpiku kości. Po prostu, kilka razy była notowana. Do tej pory uważała, że właściciel okna, które wybiła kamieniem, który "przypadkowo" wyleciał z jej dłoni, trochę przesadził wzywając policję. No, czas wrócić do teraźniejszości. - A ty jesteś... ? - Ayame była naprawdę ciekawa, nigdy wcześniej nie widziała dziewczyny, a najwyraźniej powinna chodzić do tej samej szkoły co ona.

"Ayame Kasai", hm? Zastanowiła się chwilę, ale chyba nigdy wcześniej nie słyszała tego nazwiska.
Yuuki Moreline!
Uśmiechnęła się szeroko. Zdawała sobie sprawę z tego, że jej nazwisko jest dość nietypowe. Jakoś nigdy wcześniej wcale się tym nie przejmowała. Zaparła się nogami i zaczęła huśtać. Spojrzała na niebo. Wpatrzyła się w chmury i uśmiechnęła do siebie. Wyciągnęła rękę ku górze i wskazała jedną z większych chmur.
Ta wygląda jak kot.
Rzekła nie odrywając wzroku od sklepienia. Może i nie wygląda, ale jest okropną kociarą. Na widok kotów odrazu poprawia jej się humor.
Gdy tak patrzyła w górę z uśmiechem, mogłoby się zdawać, że nie posiada żadnych trosk. Ot, taka wesoła osóbka nieuczęszczająca do szkoły.
Chciałabym mieć kocie uszy i ogon...~
Mruknęła cicho jakby do siebie, a jej wzrok stał się bardziej rozmarzony. Już bardzo dawno z nikim nie rozmawiała, więc może dlatego zachowywała się nieco dziwnie. Jest tyle rzeczy, o których chciałaby powiedzieć nowej znajomej, ale przecież dopiero się poznały. Takie opowiadanie o różnych sprawach komuś wpół obcemu jest chyba niegrzecznie, a napewno niebezpieczne.

"Yuuki Moreline!" Ayame wyszczerzyła zęby słysząc jej nazwisko. Bardzo nietypowe i szczerze mówiąc, pasowało do tej radosnej osóbki, która właśnie zaczęła się huśtać. "Ta wygląda jak kot." - Ayame powędrowała spojrzeniem w kierunku, który wskazała Yuuki. Ostatnim co przypominałaby ta chmura byłby kot, ale zachowała ten komentarz dla siebie. Nie chciała zrażać nowo poznanej dziewczyny swoimi komentarzami. Nadal siedząc na huśtawce, odepchnęła się jak najdalej do tyłu, a potem zaczęła się huśtać. Jak najwyżej, żeby dosięgnąć nieba. Za każdym razem, kiedy zaczynała się huśtać, próbowała zrobić obrót o pełne 360 stopni. Przez te próby zyskała całkiem pokaźną kolekcję siniaków, ale nie przestała próbować. Ayame usłyszała jak Yuuki mówi coś o posiadaniu kocich uszu i ogona. Naprawdę dziwna dziewczyna. Spodobałaby się jej Kraina Snów. W odpowiedniej chwili Ayame ugryzła się w język, bo już chciała powiedzieć coś na ten temat. Huśtały się w ciszy.To był właśnie taki moment, w którym nikt nie wie , co powiedzieć. No, bo chyba nie zaczną rozmawiać o pogodzie, prawda? Ale w końcu trzeba się odezwać.
- Gdzie mieszkasz? Nigdy wcześniej cię nie widziałam. - neutralny temat, a w dodatku interesujący. Ayame zatrzymała huśtawkę, czekając na odpowiedź.